Twee vriendinnen ontmoeten elkaar in een museumzaal. Eén van hen draagt een ring van haar oma, verdiend de koloniale oorlog in Aceh. “Mooi toch?” Maar de woorden blijven hangen. Hun gesprek wordt een terugreis: laag na laag wordt onthuld wat generaties hebben meegedragen.

De Ring van Aceh is een dansante theatervoorstelling over vriendschap, families (of: voormoeders) en koloniale erfenissen die tot vandaag doorwerken. In een ruimte waarin de tijd lijkt te verdwijnen, botsen persoonlijke herinneringen en gedeelde geschiedenis. De vriendinnen blijven zoeken naar hoe ze elkaar – en zichzelf – kunnen begrijpen, terwijl nieuwe lagen zich blijven ontvouwen.

Als het gesprek stokt, nemen hun lichamen het onverwacht over. Via spel, choreografie en muziek sturen zij de ontmoeting onverwachte richtingen op, maken zichtbaar wat onuitgesproken bleef, slingeren ons naar het verleden en openen ruimte voor toenadering.

Rauw, speels en ontroerend laat De Ring van Aceh je midden in de ontmoeting staan. Geen afgerond verhaal, maar een ontmoeting die steeds nieuwe lagen blootlegt/maar een open ruimte waarin verleden en heden blijven doorwerken.
Geen uitkomst die alles oplost, maar een uitnodiging om zelf te blijven luisteren en voelen.

Over het maakproces
Regisseur Liliane Brakema en choreograaf Cheroney Pelupessy kwamen met elkaar in contact via een ring die Liliane kreeg voor de “heldendaden” van haar betovergrootvader in de Aceh-oorlog. Die ring werd het startpunt van een persoonlijke, interculturele samenwerking tussen twee makers met familiegeschiedenissen die elkaar kruisen.

Net als de vriendinnen op het toneel doorlopen de makers een zoektocht, met de uitdagingen die daarbij horen. Zij voelen de noodzaak om elkaar te begrijpen en zo samen verder te gaan, ondanks het gedeelde en nooit besproken verleden dat onverwachts tussen hen in kwam te staan.