Makers
Wensley Piqué
Piqué studeerde in 2017 af als theatermaker en docent Drama aan de Toneelacademie Maastricht. Tot dusver werkte Wensley op zowel uitvoerend (Studio Figur, Duda Paiva, Theatergroep DOX, De Toneelmakerij e.a.) als recentelijk ook op creatief niveau (Theater a/d Rijn, Bijlmer Parktheater e.a.) op het snijvlak van performance, dans en beeldend theater. In het najaar van 2021 kwam Wensley Piqué bij ROSE stories met de intieme poppenvoorstelling Granm’ma (‘oma’ in het Sranantongo).
Nastaran Razawi Khorasani
Nastaran Razawi Khorasani (Iran, 1987) is afgestudeerd aan de Toneelacademie Maastricht. Ze is zowel theatermaker als actrice en speelde o.a. bij het Ro Theater, Internationaal Theater Amsterdam, Maas theater en dans en Nineties Productions. Haar werk wordt ook internationaal getoond. Tijdens het Nederlands Theaterfestival 2014 won Nastaran de Gouden Krekel voor de meest indrukwekkende podiumpresentatie voor haar rol in CASH van Maas theater en dans.
In 2020 ontving ze een nominatie voor de Prijs van de Nederlandse Dansdagen Jong Publiek. Met haar eigen voorstelling Songs for no one won ze zowel in 2020 (voor het concept) als in 2021 (voor de voorstelling) de BNG Bank Theaterprijs. In 2022 werd Songs for no one geselecteerd door Het TheaterFestival Vlaanderen als een van ‘de meest belangwekkende, maatschappelijk relevante en vernieuwende voorstellingen’ van het afgelopen seizoen. De komende jaren is Nastaran als gastmaker verbonden aan Theater Rotterdam in samenwerking met de Coproducers. Samen met Davy Pieters vormt ze het makersduo Kobe waarmee ze op dit moment aan een documentaire werkt.
Foto: scènefoto Songs for no one ©Julian Maiwald
NAAR DE WEBSITE VAN NASTARAN RAZAWI KHORASANI
Sadettin K
In 2010 werd Trouble Man opgericht om de voorstellingen van Sadettin Kırmızıyüz te produceren. Deze theatermaker met twee paspoorten laat met zijn werk een autonoom en authentiek geluid horen in het Nederlandse theater. Zijn ervaringen vormen de basis van een theatraal onderzoek naar grote actuele thema’s rond multiculturaliteit, die spelen in onze samenleving. Vanaf theaterseizoen 2020-2021 gaan zij door onder een nieuwe naam.
Sadettin legt uit:
Sinds 2010 maak ik theater onder de vlag van Trouble Man. In de loop der jaren is mijn werk steeds dichter bij mijn eigen persoon komen te liggen: met als meest recente voorbeelden ‘De radicalisering van Sadettin K’, ‘DOPE’ en ‘Citizen K’. Een weg waar we wat mij betreft verder op door zullen gaan. Daarom zal mijn theaterwerk vanaf theaterseizoen 2020-2021 onder de naam SADETTIN K worden gepresenteerd. Een nieuwe naam, maar een hele vertrouwde.
Sadettin Kırmızıyüz (Zutphen, 1982) studeerde in 2007 als acteur af aan de Toneelacademie Maastricht. Hij was te zien in voorstellingen van o.a. het Nationale Toneel, mightysociety, het Zuidelijk Toneel, Noord Nederlands Toneel, Theater EA en het Onafhankelijke Toneel. Kırmızıyüz is geboren en getogen in Zutphen, maar wordt gefascineerd door het feit dat hij een migrantenkind is.
Zijn ervaringen vormen de basis van een theatraal onderzoek naar grote actuele thema’s rond multiculturaliteit, die spelen in onze samenleving. De eerste vier voorstellingen die hij maakte na zijn afstuderen (Avondland, De vader, de zoon en het heilige feest, What’s Happenin brother en Somedaymyprincewill.com) vormden een reeks over ‘hete hangijzers’ als religie, dubbele identiteit en migratie. Daarna maakte Sadettin een reeks over de Nederlandse samenleving: Hollandse Luchten. Binnen deze reeks maakte hij drie voorstellingen: Jeremia, Pandgenoten en De radicalisering van Sadettin K.
In najaar 2017 maakte hij met de voorstelling Kruistocht, een voorstelling gebaseerd op dat dikke boek van Thea Beckman over die kinderen die heel ver moeten lopen en die ene jongen in die moderne broek, samen met Marjolijn van Heemstra en Jetse Batelaan (Theater Artemis). In voorjaar 2018 volgde Metropolis 1, het eerste deel van vier voorstellingen die Sadettin in vier jaar tijd samen met Het Nationale Theater maakt. In 2019 volgende het tweede deel: Citizen K., die zeer goed werd ontvangen door pers en publiek en geselecteerd door het Nederlands Theater Festival als een van de beste voorstellingen van het seizoen.
In seizoen 2019-2020 presenteerde hij Lawrence of Arabia i.s.m. Marjolijn van Heemstra en DOPE i.s.m. Het Nationale Theater.
Kırmızıyüz is een hedendaagse verteller; vanuit zijn maatschappelijk engagement en grote fascinatie voor geschiedenis en wereldliteratuur ontstaan voorstellingen die meer zijn dan egodocumenten. Zie ook www.sadettink.nl
Foto ©Bart Grietens
Mateusz Staniak
Mateusz Staniak is een jonge Poolse regisseur die in Amsterdam woont en werkt. Hier volgde hij de regieopleiding van de Academie voor Theater en Dans en studeerde af met theatervoorstellingen Kortinthe, 2057 en The Limits of the Self. Bij het Noord Nederlands Toneel maakte hij Odyssey voor hun online platform Nite Hotel. In 2021 regisseerde Wer hat meinen Vater umgebracht van Eduard Louis bij Schauspeilhaus Bochum. Mateusz is een experimenteel regisseur die gefascineerd is door de mogelijkheid om de werkelijkheid opnieuw uit te vinden door middel van theater. In seizoen 2022-2023 maakt hij Hamlet en Ophelia, naar o.a. de Hamletmachine van Heiner Müller (coproductie met Internationaal Theater Amsterdam).
Vanja Rukavina
Vanja rondde in 2011 zijn acteursopleiding aan de Toneelacademie Maastricht af en speelde meteen na zijn afstuderen gedurende een periode van 6 jaar in verschillende voorstellingen bij Internationaal Theater Amsterdam. Sinds 2017 speelt Rukavina bij Het Nationale Theater waarin hij in 2018 voor zijn rol in de voorstelling The Nation de Arlecchino won voor beste mannelijke bijrol. In 2014 maakte hij samen met Daria Bukvic, Saman Amini en Majd Mardo de voorstelling Nobody Home die geselecteerd werd voor het Theaterfestival. Zijn eigen performance BOKKO in samenwerking met Karel van Laere reisde gedurende 8 jaar door Europa, China en Zuid-Korea en in 2019 presenteerde hij zijn solovoorstelling LANGUAGE over taal en identiteit, die in datzelfde jaar werd genomineerd voor de BNG Bank Theaterprijs.
Minoux
MINOUX is een nieuwe ruimhartige theaterorganisatie rondom cabaretière en theatermaker Minou Bosua, voorheen de helft van cabaretduo De Bloeiende Maagden. MINOUX is sinds 2018 in Den Bosch gevestigd en ontwikkelt een nieuwe vorm van theater die zij Bewustzijnsamusement noemt. Cabaret gaat in dialoog met documentaire, film, muziektheater en beeldende kunst.
Bijzonder is dat bij het maken en spelen van de voorstelling een specifieke groep uit de samenleving deelneemt.
In samenwerking met maatschappelijke en culturele organisaties maakt MINOUX uit deze groep een duurzame sociaal culturele community voor kwetsbare, eenzame of gewoon enthousiaste mensen op zoek naar verbinding. Op deze manier worden bestaande manieren van en opvattingen over samen-leven opengebroken en nieuwe mogelijkheden aangereikt (en bestendigd).
Minou Bosua is de artistieke bron van het gezelschap. Samen met Corien Baart (creatief producent) bedenkt zij producties en projecten. Daarbij wordt regelmatig samengewerkt met makers uit verschillende disciplines zoals o.a. Maasja Ooms, Annelies van Wieringen, Mijke de Jong, Lotte de Beer, Eelco Smits.
Feikes Huis
Feikes Huis produceert theater met makers uit heel verschillende kunstdisciplines. De voorstellingen bewegen zich op het grensvlak van verschillende genres – hybride theater cross-overs met poppen, objecten, tekst, beeldende kunst, mime, toneel, dans, film en muziek. In alle voorstellingen speelt beeld in de dramaturgie de hoofdrol.
Tuning People
Tuning People was bijna 18 jaar het hybride gezelschap van Wannes Deneer, Karolien Verlinden en Jef Van gestel. Vanaf 2023 scheiden hun wegen en gaan ze onder hun eigen namen verder. Jef blijft beeldend theater maken met Amsterdam als nieuwe uitvalsbasis. Karolien blijft dansvoorstellingen maken voor kinderen en jongeren. Wannes blijft klankinstallaties en geluidstheater maken.
Servaes Nelissen
Servaes Nelissen begint zijn toneelcarrière in 1987 door een samenwerking met de poppenspeler Theo Terra. Samen met hem schreef en speelde hij onder andere de voorstellingen Zwanedons en Hemellief. Beide voorstellingen werden genomineerd voor de Hans Snoek Prijs (prijs voor de beste jeugdvoorstelling). In 1988 bleef het niet alleen bij een nominatie maar wonnen ze de Hans Snoek Prijs ook daadwerkelijk voor Zwanedons. In deze producties speelde Nelissen als acteur met poppen als tegenspelers. Naar drie jaar intensief samengewerkt te hebben, besluiten Nelissen en Terra ieder hun eigen weg te gaan.
Meteen daarna heeft Servaes Nelissen een groot aandeel in de bejubelde voorstelling Potters Beesten (1991) van Firma Rieks Swarte. In datzelfde jaar maakt hij zijn eerste solovoorstelling _Reis zonder olifan_t die meteen aanslaat bij de pers: “Ontroerende geestige solo… met een enkel gebaar, één simpele zin zet hij elk figuur glashelder neer” de Volkskrant “Reis zonder olifant is een voorstelling van een perfectionist met een hart. Elk gevoel is echt, elke beweging past, elk attribuut is daar waar het hoort te zijn. Nelissen verdient een volle bak” Zutphens Dagblad.
In 1992 ontvangt Nelissen de aanmoedigingsprijs poppenspel van het Amsterdams Fonds voor de Kunst. Uit het juryrapport: “Eenvoud is zijn kracht. Deze nuchtere en bescheiden theatermaker laat zien dat hij bekend is met zeer uiteenlopende vormen van het poppenspel en als manipulator, beweger/mimespeler en acteur over bijzondere talenten beschikt. Hij overtuigd in verschillende stijlen, van naturel tot clownesk, is subtiel, gevoelig en geestig en voert zijn zowel jonge als oude toeschouwers mee in een scala van emoties. Servaes Nelissen heeft een scherp oog voor ‘het bijzonder van het gewone’. Dat uit zich in zijn benadering van theater: vorm en inhoud blijven dicht bij dat gewone, die eenvoud. Wellicht dat Servaes Nelissen zijn publiek daarom zo goed weet te raken.”
Nadat hij wederom met Rieks Swarte samenwerkte (nu voor de voorstelling De Gebroeders Leeuwenhart bij Huis aan de Amstel), richt Nelissen begin 1993 zijn eigen productiekern op: KROOST. De eerste voorstelling, Bos en Lommer, wordt meteen bekroond met de Puckprijs, de publieksprijs van kinderen. Sindsdien is Nelissen niet meer weg te denken uit de Nederlandse Theaters. Hij maakt vele succesvolle eigen producties (onder meer De dooie hoek, Altijd zondag, Herberts aquarium, Op dagen van scherp licht, Kom maar bij het vrouwtje en Dollywood/De Broekophouder) en is te gast bij andere gezelschappen als Firma Rieks Swarte, Orkater, Huis aan de Amstel, Nieuw West, Theatergroep Max, IJswoestijn en Toneelgroep Oostpool. Daarnaast is hij sinds 2002 vrijwel ieder jaar betrokken als speler en/of artistiek adviseur bij Live on steeg, een jaarlijks terugkerende festivalproductie van het Reuring Festival in Purmerend. April 2008 ontving Servaes Nelissen de Noord-Hollandse Theater Trofee 2008 van het Noord-Hollandse Overleg Kleine Theaters. De NOKT-jury: “…Eigenzinnige individualisten als Nelissen moeten gekoesterd worden, anders raakt het ras snel uitgestorven in de verzakelijkende cultuursector.”
Heden
Bij Servaes Nelissen liggen humor en tragiek dicht naast elkaar in een eigenzinnige mengvorm van toneel, cabaret, poppenspel en mime. Vorig seizoen was hij te zien met een reprise van de veelgeprezen solo’s Dollywood en De Broekophouder. Daarvoor maakte hij het eveneens succesvolle Happy Garden, een co-productie met Firma Rieks Swarte, ook in regie van Gienke Deuten. Vorig seizoen maakte hij samen met Pieter Tiddens Het nut van tantes gebaseerd op het leven van hun tantes. Andere voorstellingen van Servaes Nelissen zijn Herberts Aquarium, Purcity, Kom maar bij het vrouwtje en Altijd Zondag. In 2011 won Servaes de Gouden Krekel voor Meest Indrukwekkende Podiumprestatie voor zijn rol in de familievoorstelling Lang zal die Wezen van Toneelschap Beumer en Drost. Volgend seizoen maakt hij samen met Ilse Warringa de erotische komedie Popje, hou je muil! bij Feikes Huis.
De pers over Servaes Nelissen:
‘Schrijnende tragiek en lullige humor houden elkaar mooi in evenwicht’ Volkskrant **** (over De Broekophouder), ‘Zeer aanbevolen: Dollywood is geestig, ontroerend, herkenbaar en volstrekt eigen’ Haarlems Dagblad, ‘een hoogst hilarische voorstelling’ Theaterkrant**** (over Happy Garden)
SeaSession
Over SeaSession
SeaSession is een bevlogen kamermuziekensemble voortkomend uit het Schönberg Ensemble dat onbekende uitdagende muziek uit alle tijden speelt en samenwerkingen aangaat met toneel, film, literatuur en beeldende kunst. Het ensemble maakt hoogwaardig muziektheater toegankelijk voor publiek van alle leeftijden.
Musici
Ingrid Geerlings – fluit
Marijke van Kooten – viool
Evert Weidner – hobo
Pierre Woudenberg – klarinet
Quirijn van Regteren Altena – contrabas
Pauline Post – piano
Pepe Garcia – slagwerk
Anneke Janssen – cello
Sergei Dovgaliouk – hoorn
Jessie L’Herminez
Jessie L’Herminez (1990) studeerde Theaterdocent aan de Academie voor Theater in Tilburg en studeerde af aan de Regie Opleiding van de Academie voor Theater en Dans op de Hogeschool voor de Kunsten Amsterdam. In haar afstudeerjaar maakte Jessie Shopping and Fucking van Mark Ravenhill. Haar tweede afstudeervoorstelling Een Carnaval maakte zij met professionele- en amateurspelers. Dit werd een mogelijk antwoord op Shopping and Fucking. Ook liep zij stage bij Woyzeck, regie Johan Simons bij het Burgtheater in Wenen. Tijdens het laatste jaar aan de Regie Opleiding ontdekte zij dat ze als regisseur specifiek verlangt naar acteurs die hun tekstuele ambacht sterk kunnen combineren met hun fysieke vaardigheden.
In het najaar van 2019 onderzocht Jessie in het Schuur Atelier: Mag ik mijzelf aan uw voeten leggen hoe zij een eigen expressionistische en fysiek technische speelstijl kon ontwikkelen. In het voorjaar van 2020 zou Jessie ook Starring #23 regisseren, de jaarlijkse productie voor en door jongeren. Deze is vanwege het coronavirus komen te vervallen.
Anouk van Dijk
De Nederlandse choreografe Anouk van Dijk werd in 2012 aangesteld tot artistiek directeur van het gerenommeerde Australische dansgezelschap Chunky Move. Daarvoor leidde ze van 1999 – 2012 haar eigen gezelschap anoukvandijk dc, en toerde daarmee uitvoerig door Nederland en internationaal.
Bij haar vertrek uit Nederland in 2012 werd Anouk van Dijk bekroond met de Gouden Zwaan, voor haar artistieke en academische bijdrage aan de dans in Nederland. De door haar ontwikkelde bewegingsmethode Countertechnique heeft wereldwijd navolging gekregen.
Loek de Bakker
Loek de Bakker studeerde in 2016 af aan de regieopleiding van de Toneelacademie Maastricht met een eigenzinnige versie van Ibsens Hedda Gabler. Tijdens zijn afstuderen liep hij stage bij Toneelgroep Oostpool en het Nationale Theater/HNTjong. In het Schuur Atelier van Toneelschuur Producties maakte hij de voorstelling This will end in tears en zijn voorstelling THE VERY TIRED GIRL was te zien op theaterfestival de Parade. In seizoen 2017/2018 maakte hij de trailervoorstelling Flikflak bij Het Laagland en regisseerde hij bij Toneelschuur Producties Starring #21: Dorian Gray, gebaseerd op de roman van Oscar Wilde. In seizoen 2021/2022 maakte hij bij HNTjong de voorstelling Supernormaal en bij Toneelschuur Producties Het leven zelf, naar de gelijknamige roman van Roelof ten Napel. In zijn voorstellingen creëert Loek secuur vormgegeven werelden waarin personages op zoek zijn naar houvast, erkenning en verbinding. Met veel compassie en humor onderzoekt hij hoe we worden wie we zijn en hoe we ons verhouden tot de ander.
Plankton
Vanaf eind 2022 gaan Sonja van Ojen en Hendrik Kegels verder onder de naam Plankton. Sonja & Hendrik studeerden in respectievelijk 2019 en 2018 af aan de performance-opleiding van de Toneelacademie Maastricht. Het duo is verbonden aan het Makershuis Tilburg en startte in het najaar van 2021 een vierjarig talenttraject bij Stip jeugdtheaterproducties.
Zij maken conceptueel beeldend theater voor alle leeftijden. Hun werk is fantasierijk, soms absurdistisch en wordt gekenmerkt door een speelse, soms haast naïeve beeldtaal. Met fantasie als werktuig nodigen ze het publiek uit om dichter bij het andere te komen en aandachtigerte zijn voor hun omgeving.
In 2020 wonnen Sonja en Hendrik met het concept van deze voorstelling de BNG Theaterstimuleringsprijs en werd Om de hoek woont een struik geselecteerd voor Het Nederlands Theater Festival 2021.
Makersduo Plankton bestaat uit Sonja van Ojen en Hendrik Kegels, zij studeerden in respectievelijk 2019 en 2018 af aan de performance-opleiding van de Toneelacademie Maastricht.
Samen maakten ze eerder de voorstellingen Phantom Island. Het duo is verbonden aan het Makershuis Tilburg en startten eind 2021 een vierjarig talenttraject bij Stip jeugdtheaterproducties.
Plankton maakt conceptueel beeldend theater voor alle leeftijden. Hun werk is fantasierijk, soms absurdistisch en wordt gekenmerkt door een speelse, soms haast naïeve beeldtaal. Met fantasie als werktuig nodigen ze het publiek uit om dichter bij het andere te komen en aandachtiger te zijn voor hun omgeving.
Annemarie Prins
Nita Kersten
Nita Kersten (1983) studeerde in 2011 af aan de Theaterschool in Amsterdam. Haar eerste producties maakte ze o.a. bij MC Theater, het Bijlmer Parktheater en op festivals. In 2016 richtte ze samen met Dionne Verwey het collectief Sir Duke op, met wie zij als Nieuwkomers bij Orkater de muziektheaterhits De Blackout van 77 en Hatta en de Kom maakte. De komende jaren richt Kersten zich bij diverse gezelschappen zoals Toneelschuur Producties, Orkater en de Veenfabriek op de ontwikkeling en regie van nieuwe toneelteksten die de Nederlandse en internationale theater canon kunnen verbreden en verdiepen.
Bij Toneelschuur Producties schreef en regisseerde Kersten in seizoen 2021/2022 de voorstelling Apocalyps, het verhaal van twee zussen die zich in hun ouderlijk huis terugtrekken, terwijl buiten de wereld steeds meer in verval raakt. De pers over deze voorstelling:
“We zouden ervan moeten leren. Waar zus wanhoopt, schenkt zusje troost en vertrouwen. Wat is dat mooi gedaan.“ – Theaterkrant
“Het fijne samenspel tussen de twee actrices zorgt voor warmte en lichtheid.” – ★★★★ De Volkskrant
Raymi Sambo Maakt
NAAR DE WEBSITE VAN RAYMI SAMBO MAAKT
TOEAC
Reneé Bekkers en Pieternel Berkers vormen sinds 2002 het accordeonduo TOEAC. TOEAC behaalde prijzen op internationale muziekfestivals en geeft concerten in binnen- en buitenland. Bekkers & Berkers werken o.a. samen met schrijvers, beeldend kunstenaars, documentaristen en dansers. Het duo produceerde zelf de voorstellingen TOEAC Pictures, Moving Rhtyhms, Pas de Deux, Fairly Tales en De Paraplu.
Jack Wouterse
Jack Wouterse begon als clown in het circus van Sjoukje Dijkstra. Via regisseur Johan Doesburg kwam hij in het theater terecht en vanaf 1999 tot 2017 was hij te zien bij het Ro-Theater in onder andere De Zere Neus van Bergerac en de theaterhits Walden en ZIN met Arjan Ederveen. Hij speelde in tal van films waaronder de klassiekers Lang Leve De Koningin en Suzy Q waar hij een Gouden Kalf voor kreeg. Bovendien is Jack een graag geziene gast in populaire tv-series als Dokter Tinus en Baantjer.
Hotel Modern
Theatergroep Hotel Modern versmelt muziek, performance, poppenspel en film in beeldende voorstellingen. Maquettes spelen een belangrijke rol: in het theater worden complete miniatuurwerelden gebouwd, bevolkt door duizenden personages. Zo kan het publiek letterlijk vanuit een macroperspectief naar de wereld kijken.
De verschrikking van oorlog is een terugkerend thema. In de internationale theaterhit “De Grote Oorlog” wordt de loopgravenstrijd van de Eerste Wereldoorlog verbeeld. Op het podium zien we een miniatuur-filmset: met potgrond, peterselie en roestige spijkers bouwen de spelers landschappen van het westelijk front. Met minicamera’s duiken ze de loopgraven in en laten het publiek kijken door de ogen van de strijdende soldaten. De beelden worden voorzien van een live soundtrack en levensgroot geprojecteerd, het resultaat is verbluffend intens en realistisch.
De voorstelling “Kamp” is een theatraal portret van concentratiekamp Auschwitz, waarin een podiumvullende maquette van een vernietigingskamp tot leven wordt gewekt.
De groep maakt ook absurdistisch en licht werk. Zo is “Garnalen Verhalen” een vrolijk portret van de mensheid waarbij 350 echte gedroogde garnalen de rol van mensen spelen.
De artistieke kernleden zijn actrices Arlène Hoornweg en Pauline Kalker en beeldend kunstenaar en performer Herman Helle. Het gezelschap won vele prijzen, waaronder de Erik Vos prijs, de publieksprijs van het Festival aan de Werf, de Europese Prix de Coppet, de CJP Trofee en de VSCD Mimeprijs. Hotel Modern toert over de hele wereld en speelt van Parijs tot Milaan en van New York tot Tokyo.
ROSE stories
ROSE stories is een collectief van verhalenvertellers, producenten en talentontwikkelaars. Met een soft spot voor vernieuwende verhalen die vaak nog onverteld blijven.
Met een scherp oog voor talent en een radar voor wat er leeft, haalt ROSE stories verhalen op en brengt deze samen met de verteller de wereld in. Daarnaast helpt en stimuleert ROSE stories andere partijen en makers hetzelfde te doen. Alles voor een zo groot mogelijke stroom aan mooie, nieuwe verhalen.
ROSE stories is een organisatie van culturele veelvraten. De ene keer maken ze een boek, dan weer een theatervoorstelling, een film, een podcast of een talkshow. En als ze echt op dreef zijn, dit allemaal tegelijk. Per verhaal bekijken ze hoe dit het beste de wereld in gebracht kan worden. Het verhaal bepaalt de vorm.
ROSE stories maakt theater met onderscheidende makers, die verhalen vertellen die juist zíj het beste kunnen vertellen. Samen vullen we de theaters met de meest uiteenlopende voorstellingen. Met een ding gemeen: ze representeren Nederland zoals wij haar kennen.